Herinneringen door Wiha over leven in Peest deel 7:

Naor Schooul

 

 

Aj tegenwoordig rond schooultied in een dörp of stad komt en je zeeit een groot aantal auto’s in de straot, dan wei ‘j, daj in de buurt van een schooul bent. Tegenwoordig gaon veul olders ja beide warken en dan breng je joen kind snel even met de auto naor schooul.


In oonze tied was dat aans. De eerste dag bracht je moe je nog achterop de fiets naor schooul en daornao mus je oldere breur of zus maor op je letten as je van Peeist naor Nörg fietste.
 Nao een week vonden die, dat ze ok wel wat aans te doun hadden dan op dat kleine breurtie te letten. Wij vonden dat niet arg, wij hadden al snel oonze eigen maoten, waor wii met naor schooul fietsten.

Twei keer op ’n dag reden wij hen en weer. Het fietspad lag der nog neeit. Dat was maor gooud ok, want wij reden soms met zien vieven naost mekaor en waren dan de heuile breeidte van de weg neudig. Je kunt  beter vergaodern deur naost mekaor dan achter mekaor te fietsen.
 Dat kun toen nog. Alleein de notaobeln in Nörg hadden een auto en soms kwam der een ESA-bus veurbij, dus veul verkeer was der neeit.

Aj zo vaok hen en weer fietst, geeit het wel is vervelen en gaoj kunsies oethaolen, zoas het fietsen met lösse handen van hoes tot schooul, of ein van de maoten ging met de ogen dicht fietsen, terwijl de aandern hum de commando ‘s van naor links en rechts gaven. De bomen langs de weg stunden dicht tegen de sloot, maor we presteerden het om ok achter de bomen langs te fietsen. Dat er dan met aal die meraokels wel is ein tegen een boom of in de sloot terecht kwam, mag dan gien wonder heeiten. 
Der waren toen twei fietsemaokers in Nörg. Om noou te zeggen, dat ze van oons konden bestaon, is wel wat overdreven, maor toch hadden wij regelmaotig oonze fiets bij de maoker.

Wiha
Peest, maart 2010