In mijn jeugd waren in Peest ca. 20 boerenbedrijven. Meeste hadden een gemengd bedrijf, alleen op het voormalig vliegveld, waren twee boeren, waarvan de een een veebedrijf en de ander een akkerbouw had..
Je had in die tijd een en twee paards boeren, die als trekpaard voor de nodige paarde krachten op het land zorgden. Een verkaveling had er nog niet plaats gehad, zodat de te bewerken landerijen rond het dorp lagen. Waarbij de boeren dat meestal kris kras door het dorp trokken om hun akkers of weiland te bereiken Als ze elkaar tegen kwamen met paard en wagen, dan werd vaak het commando “ho” gegeven aan het paard, zodat er even een praatje kon worden gemaakt. De wereld in Peest was nog niet zo haastig
Als de koeien in de wei liepen en er moest worden gemolken, dan gebeurde dit het meest met de zgn. transportfiets, deze was zo gebouw dat je twee melkbussen aan weerzijden van de bagagedrager (pakkiesdraoger) konden worden hangen. Daarnaast was er een drager voorop de fiets gemonteerd waarop ook een melkbus of ander benodigd materiaal kon worden vervoerd. Als deze laatste drager ontbrak, dan werd de melkbus zo nodig gewoon op de stang geplaatst en tussen de armen in bedwang gehouden.
In een melkbus kon dertig liter melk. Dus dit alles was een extra gewicht wat moest worden vervoerd en dan niet alleen over verharde wegen maar ook over soms modderige zandpaden.Een enkele boer gebruikte voor het transport van de melkbussen een kar met daarvoor een “kidde”
Dit laatste is een klein paard, niet geschikt voor het zware werk.
Als het gras in de weide op was, moeten de koeien naar een weide worden gebracht. Het zgn. koeien verweiden.Meestal één koe aan touw voorop en de rest moest volgen en door de begeleiders op het juiste spoor worden gehouden. De begeleiders waren wij (kinderen, echtgenote, buren) Ik voelde mij dan meestal een cowboy op de fiets. | |
Als een koe tochtig was (“bols”) moest zij naar de stier om haar te laten dekken, De stier was gestald bij de “bolholder” ,in Peest was dat de fam. Emmens. Dat een stier sterk en gevaarlijk kon zijn was wel bekend, hij werd meestal in bedwang gehouden door een ring in de neus waaraan hetgeleide touw was bevestigd.
Ook een tik met de *bullepees kon wel eens helpen.
Dat het wel fout kon gaan met het transporteren van een stier zagen een paar van mijn kameraden die op weg naar school, voorbij de boerderij van de stierhouder kwamen.
Ze zagen dat Emmens de stier in een transport wagen wou leiden om naar een keuring te gaan.
De stierwas netjes opgepoetst en de begeleider had een zondags kostuum aan.
Mogelijk was dit laatste de oorzaak dat de stier de hr. Emmens ,op de hoorns nam en tegen de muur drukte.
De jongens zagen dit gebeuren en begonnen te roepen om hulp, waarop de zoon van Emmens kwam aangerend met de mestvork, waarmee hij aan het werk was in de hand. Door op de stier in steken met de vork werd deze afgeleid en kon de Emmens worden bevrijd.
Een ziekenhuis opname was noodzakelijk
Tegenwoordig gaan de boeren niet meer met een koe naar de stier maar komt de inseminator die de koe sperma toedient. In onze jeugd noemden wij deze man de “kunstbol”.
In de de jaren 70 gingen de kleinere boeren in de “sanering” en mochten dan geen boer meer zijn.
Hierdoor werden de boerenbedrijven die over bleven steeds groter. Door de opkomst van de tractoren, konden ook de paarden met pensioen.
In 1978 werd de vrijwillige verkaveling afgesloten, hierbij werd het land opnieuw ingedeeld met het gevolg grotere en aaneen gesloten percelen per boerenbedrijf.
W. G. april 2016
*bullepees zn. ‘karwats’ Vnnl. bullepees ‘zweep’ [1617; WNT], bolpees [1620; WNT], volgens het WNT uit ouder peze.
Samenstelling van → bul 1 ‘stier’ en → pees. Eigenlijk is een bullepees de gedroogde penis van een stier, die (net als gedroogde darmen) vaak als zweep werd gebruikt |
