Herinneringen door Wiha over leven in Peest deel 4:
Eier zeuiken
Het was een mooie dag. Ein van oonze kameraoden har nog een bosschup bij zien grootolders in Taorel. Hij zee: 'Gao maor met. Daor is een veentie achter ’t hoes met veul meeuwen. Dan gaon we eier zeuiken.'
Op fiets naor Taorel. Nao een glassie fris (’t zal wel ranja west hebben) bij de grootolders bennen wij naor ’t veentie gaon. Der waren genog nusten, maor zoas altied op de moeilijkste plekken. De bovenboks ging oet. Dan hadden we gien problemen as we in ’t waoter kwamen. Het leuip gooud aof. We hadden genog eier verzaomeld. Hoou mussen we die allemaol naor Peeist kriegen? We kregen een kartonnen deus om de eier in te dooun. Eein van de kameraoden zee: ' ‘k Moet altied eier haolen veur mien aollu en der geeit nooit eein stuk. Ik neem de deus wel achter op mien pakkiesdraoger.'
In Peeist hebben we de eier verdeeild. Ieder kreeg een stuk of tien met naor hoes. Laoter kwamen de verhaolen lös: 'Mien zussen hebben deur reurei van maokt. Der zaten wel wat rooie slierten in, maor mien pap hef het met smaok opeten.' 'Mien moe hef de eier kookt. Bij ’t eten bleek in ’t daarde ei een kuken te zitten. De zin in ’t eten was toen wel over.' 'Bij oons thoes wollen ze gien meeuweier eten. Ik heb ze vortgooid.'
Wat wij oons wel aofvraogen is: Waor bennen die meeuwenkolonies toch bleven!?
