Hedentendaoge muj het heuile jaor deur vissen.
In oonze jeugd was der nog een visseizoen.
Ok bij de Peeisterjeugd begon dan het vis- en jachtinstinct te warken. Zu’n week veur de opening van het visseizoen begonnen we al met de veurbereidingen.

Der mus een hengel aanschaft worden en wat snoeren, haokies en alles wat nog meer neudig was. Vaok kwamen dizze spullen oet de winkel van Geert Zuudhof en Antje in Nörg. Een enkeling schafte zich een dreeideeilige hengel aan. De meeisten hadden een goedkopere bamboestok oet eein stuk.

Een dag van te veuren rooiden wij pieren. Die mussen dan aan ’t haokie, soms een heuil gepruts. As ’t met de pieren neeit wol bieten, deden we ok wel stoet aan ’t haokie. Op de dag zölf, meeist een zundag, was de aofspraok: Om 6.00 uur op ’t brinkie. Saomen fietsten we dan naor de sluus in Hoes ter Heide.

Omdat ’t zundag was, moj neeit met je daogse gooud aan op pad. Netties trokken wij der op oet. Eein van de kameraoden har veur die tied neimoodse schoounen aan, zogenaomde instappers. En as ’t vissen dan neeit wil bieten, slag de verveling toou. Zittend op de raand van de sluus een beetie 'tiepeln' met de voouten, tot eein instapper in ’t waoter verdween. Wat wij ok prebeerden, ’t instapperie was en bleef onder waoter.

Dan maor op hoes aan, oonze kameraod met eein schooun op de trappers en eein sok. Eerst waren de praoties der nog wel. Dichter bij hoes wör ’t mannegie wat stiller. Zolden zien pap en mam ’t verhaol wel leuven? Eein van de kameraoden wör vraogd om even met te gaon. Zien mam was wel kwaod, maor de straf veul met.

Wiha
Peest, oktober 2009