Herinneringen
Bezoek uit Tasmanië

Hoi, ik ben Frank van Keuk en ik woon in Australie, Tasmanie wel te verstaan,
in een plaatsje niet zo erg anders dan Peest. Ik ben zeven weken op vakantie
in Nederland en hier volgt mijn verhaal.

Omstreeks 1970 ging mijn ouders’ wens in vervulling met de aankoop van een
kampeerbus, een relatief oude Mercedes Benz met een voortent en eenvoudige
inrichting maar goed genoeg om Nederland door te trekken.
Onze eerste bestemming was Drente, Peest wel te verstaan omdat daar enige
jeugdvrienden woonden, de gebroeders Zorge.

Daar werden mijn jongere zusjes en ik voorgesteld aan een omgevingen en een
leven dat een inspiratie voor ons, jeugdige Amsterdammers, was.
Natuurlijk wisten wij wel van foto’s en anekdotes dat mijn moeder, haar ouders en broers
al sinds de veertiger jaren Peest bezochten en dat ook mijn vader ( toen nog
verloofd ) enige tijd in Peest had doorgebracht.

De genoemde broeders leefden in een oude Saksiese boerderij een eenvoudig
boeren bestaan zooo ver verwijderd van Amsterdam, je kan het je nauwelijks
voorstellen ( vooral in 2015 ) maar voor mij als jonge tiener, heeft het de ogen geopend.
De daarop volgende jaren ben ik zelf nog vaak op bezoek in Peest gegaan en heb
een handvol vrienden gemaakt.

Al schrijvende realiseer ik me dat het helemaal niet verwonderlijk dat ikzelf nu in een klein
agraries plaatsje woon, ook door bossen en velden omgeven…in Tasmanie weliswaar,
maar toch.

En nu weer, veertig jaar later, kom ik laat op een middag het gehucht ( laat ze het
maar niet horen ) Peest binnenfietsen, met een hart vol vreugde en tranen in mijn
ogen want dat veertig jaar oude gevoel – en voor mijn ( groot- ) ouders tachtig jaar
oude gevoel, is het hier nog steeds tastbaar aanwezig.

Tijden zijn veranderd.

Er is wat bijgebouwd, alle oude huizen en boerderijen zijn gerenoveerd ( gelukkig )
en heel veel namen zijn verdwenen om plaats te maken voor nieuwe.
Wat blijft is het hart van Drente, een warm hart, zo duidelijk te merken in de manier
waarop ik weer ontvangen ben.

In Peest kom je niet als toerist maar als gast, je nieuwsgierigheid wordt langzaam
aangewakkerd - en ook bevredigd – maar zal nooit echt verdwijnen.
Kom je voor natuur of kultuur, donkere bossen of weidse blikken,
de drukte of de eenzaamheid.

Dit keer ben ik uit Amsterdam komen fietsen, ik heb er op mijn dooie gemak
vier dagen over gedaan en ik moet zeggen dat na Noord Holland, Utrecht,
Overijssel en Gelderland  ik de stilte pas weer tegenkwam in Drente en in Peest de rust.
Versta me goed: alle mogelijkheden voor aktie, maar ook voor rust…
eindelijk thuis.

Het laatste wat ik wil doen is een toeristenbrochure schrijven maar delen
in mijn ervaringen wil ik wel.
Het is hier zo lekker wandelen en fietsen, ik denk dat dat komt omdat dit
deel van Drente nog zo “natuurlijk” is: iets minder strikt geregeld, meer
onverharde wegen, minder prikkeldraad en veel toegankelijker met veel
geschiedenis en Hunebedden.

Noem me maar romanties, ik weet dat dit niet ieders genre is maar voor
mij, na vijf dagen door de omgeving rondgezworven te hebben te voet
en op de tweewieler, voor mij is het weer helemaal goed.

Frank van Keuk                                                                         mei, 2015